Pomysłów na tegoroczną majówkę miałyśmy kilka, jednak część z nich szybko stała się nierealna ze względu na nadal “zamrożoną” działalność branży turystycznej. Ostatecznie stanęło więc na odwiedzeniu moich rodzinnych stron, czyli Ziemi Lubuskiej. I choć dla wielu to miejsce może pozostawać obszarem, który mijamy w drodze nad Bałtyk, gwarantuję, że lubuskie warte jest zachodu 🙂 A tutejszy Łuk Mużakowa – nasze najnowsze odkrycie – będzie miejscem, do którego jeszcze z pewnością wrócimy. Bo umówmy się – ten urywek, który zdołaliśmy zobaczyć teraz i to w dodatku w dość pochmurnej aurze to zaledwie jakiś ułamek całego potencjału tego obszaru. Z niecierpliwością czekamy więc na moment kiedy natura na dobre eksploduje swoją zielenią, a i dotarcie na drugą, niemiecką stronę Parku będzie możliwe. Ale zacznijmy od początku…
Łuk, park, a może geościeżka – czyli co jest czym
Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa jest częścią międzynarodowego geoparku i znajduje się na pograniczu polsko-niemieckim. To właśnie tu, na obszarze ponad 18 tys. ha znajduje się największe w Polsce pojezierze antropogeniczne. Powstałe na skutek eksploatacji węgla brunatnego, gliny, żwiru i piasku jeziorka tworzą niezwykle malowniczy krajobraz. Przez park biegnie ścieżka geoturystyczna o nazwie Dawna Kopalnia Babina, która była celem naszej wycieczki. Podążając nią mamy szansę zapoznać się z niezwykłymi walorami krajobrazowymi, które powstały na skutek procesów naturalnych oraz działalności człowieka.
Sam Łuk Mużakowa, inaczej nazywany Łużyckim Wałem Granicznym, jest największą na Starym Kontynencie moreną czołową, wytworzoną poprzez działalność lądolodu ponad 450 tys. lat temu. Co ciekawe, ta 40-kilometrowa struktura geologiczna, mająca kształt podkowy, której szerokość miejscami dochodzi do 5 km, jest widoczna nawet z kosmosu. Na tym terenie znajduje się aż 340 antropogenicznych zbiorników wodnych, których łączną powierzchnię można porównać do 1023 boisk piłkarskich.
Na części tego obszaru został utworzony Geopark Łuk Mużakowa, który dzięki swoim walorom jako jedyny w naszym kraju, został włączony do Sieci Geoparków Europejskich i Światowych. Z kolei od 2015 roku może dodatkowo pochwalić się tytułem Światowego Geoparku UNESCO.
Geościeżka Dawna Kopalnia Babina
Patrząc na to, jak dobrze pod kątem turystyki zostało przygotowane to miejsce aż trudno sobie wyobrazić, że jeszcze 10 lat temu samodzielne zwiedzanie tutejszych kolorowych jeziorek było praktycznie niemożliwe. Leśne ostępy skutecznie broniły bowiem możliwości dotarcia do brzegów czy szczególnie atrakcyjnych stanowisk geologicznych.
Dziś wejścia na teren geościeżki strzegą 3 bramy – na początku, końcu i w środku trasy. Przy każdej z nich znajduje się parking, na którym można zostawić auto. My rozpoczynaliśmy zwiedzanie z postoju oznaczonego numerem 3 – zlokalizowanego tuż przy krajowej dwunastce.
Sama ścieżka – szeroka i dobrze utwardzona – jest doskonale przygotowana. Co pewien odcinek znajdują się wyznaczone punkty, z których można podziwiać kolorowe jeziorka. Teren został przygotowany tak, że w razie deszczu czy mocnego słońca można skryć się pod wiatami lub zrobić przystanek i odpocząć na drewnianych ławeczkach. Na całej długości rozmieszczono również tablice informacyjne. Dwujęzyczne opisy (polskie i niemieckie) pozwalają turystom odnaleźć się w zawiłościach tego szczególnego obszaru i przybliżają informacje z zakresu geologii, górnictwa oraz ciekawostki na temat tutejszej fauny i flory.
Spacerując geościeżką można natrafić na jeziorka o barwie błękitnej, zielonej czy turkusowej. Zdarzają się również i te brunatne a nawet rdzawo-rudawe. Barwa wody w danym zbiorniku zależy od surowca, który był tam wcześniej wydobywany. I tak dawne kopalnie węgla brunatnego poznamy po intensywnym pomarańczowo-brązowym odcieniu. Za zielenie i turkusy opowiadają iły i gliny. Z kolei błękit to zasługa piasków szklarskich. Intensywność kolorów zmienia się w zależności od pory dnia, roku a nawet kierunku padania promieni słonecznych. My natrafiliśmy na wyjątkowo pochmurną pogodę, a w czasie naszego zwiedzania, słońce wyjątkowo nieśmiało wyglądało zza chmur zalewie kilka razy. Jednak jestem sobie w stanie wyobrazić, jak kolorowo musi być tu latem, kiedy promienie i odbijające się od tafli niebo dają prawdziwy popis swoich możliwości.
Choć na stronie Geoparku Łuk Mużakowa można przeczytać, że każdy ze zbiorników można obejrzeć podczas 2-3 godzinnego spacery, nam pokonanie 8 km trasy zajęło niemal 4 godziny, a i tak nie dotarliśmy do każdego zakamarka. Pokusa by co chwilę przystanąć i złapać kilka ujęć była silniejsza niż chęć “odhaczenia” każdego punktu na mapie. Poza tym, dzięki temu zyskaliśmy doskonały pretekst, aby tu jeszcze wrócić 🙂
Punkty must-see
Tym, co szczególnie przykuło naszą uwagę, było Jeziorko Afryka, nazwane tak ze względu na swój kształt. Brunatny odcień wody kontrastujący z zielenią pobliskiego lasu, niewielki cypelek i kilkumetrowe formacje geologiczne o wyjątkowym kształcie nadają temu zbiornikowi wyjątkowy charakter.
Jeśli już będziecie w jego pobliżu koniecznie dotrzyjcie do wieży widokowej, skąd rozciąga się imponujący widok na okolicę. Poza tym polecam zatrzymać się również przy Stawie Mała Afryka – którego czerwony odcień wody wraz z wystającymi z tafli “kikutami” konarów przywodzi na myśl iście postapokaliptyczny klimat. W zestawieniu z nim miłą odmianę stanowią zbiorniki Jedynka i Dwójka wypełnione cieczą o błękitno-turkusowej barwie.
Praktyczne informacje
Zwiedzanie geościeżki jest bezpłatne. Podobnie jak parking (przynajmniej aktualnie). Na miejscu nie znalazłysmy toalety. W pobliżu parkingów nie ma również sklepów. Jeśli więc planujecie dłuższy spacer, dobrze jest zabrać ze sobą przynajmniej butelkę z wodą i jakiś prowiant. Nie polecam wchodzenia na ten teren w białych butach. Tak jak wcześniej wspominałam tutejszy szlak jest szeroki i dobrze utwardzony, dlatego spora część turystów decyduje się na zwiedzanie tego miejsca rowerami.
Bonus
Jeśli zdecydujecie się na wyprawę w te okolice zajrzyjcie również do Parku Mużakowskiego. Założony przez niemieckiego księcia Hermanna von Pücklera teren zielony jest wyjątkowym połączeniem natury ze sztuką ogrodniczą. Tutejsze rododendrony i dzieląca ten teren rzeka tworzą wyjątkowy krajobraz, zyskując coraz większe uznanie turystów z całego świata, a także UNESCO, które w 2004 roku wpisało to miejsce na listę Światowego Dziedzictwa.
Mapka całego obszaru: http://geopark.muzakowski.pl/wp-content/uploads/2019/09/Mapa-geoparku-Big.jpg
